Van de Verenigde Staten tot Oekraïne: in meer dan zes landen wereldwijd worden zedenmisdadigers bestraft door middel van castratie. Soms chemisch, waarbij de daders pillen slikken om het testosteron te verlagen. Soms chirurgisch, waarbij de teelballen van de dader worden verwijderd en zo het testosterongehalte verlaagt. Volgens velen is het dé oplossing voor zedendelinquenten. Volgens mij? Nutteloos en onethisch.
Het was Wayne Dumond die in 1984 het debat opende rond castratie na zedendelicten. De man werd veroordeeld voor het verkrachten van een tienermeisje in Arkansas. In afwachting van zijn proces vertelde Dumond dat hij met geweld werd gecastreerd door mannen in zwarte skimaskers. Autoriteiten beweerden dat de zedenmisdadiger zelf zijn testikels afsneed om sympathie van de jury te winnen tijdens zijn proces. Dumond kreeg levenslang en zijn teelballen stonden als trofee op het bureau van een sheriff uit Arkansas.
Sindsdien is het debat rond castratie alleen maar verbreed met nu ook een chemische variant. Hierdoor hebben verschillende landen het ondertussen gelegaliseerd. Veel mensen zien het als rechtvaardig. Maar volgens mij is het niet alleen uitsluitend een wraakactie, het is niet het wondermiddel tegen verkrachting.
Bij zowel een chemische als een chirurgische castratie verlaag je de hoeveelheid testosteron, het hormoon dat zorgt voor een hoog libido. Door deze verlaging heeft de zedenmisdadiger dus minder zin in seks, of seksuele handelingen.
De realiteit van vele zedenincidenten is echter dat de motivatie niet seksueel is, maar eerder een geval van machtsvertoon. De castratie mag dan wel de zin verlagen, maar de smerige gedachten zullen nog steeds ronddwalen in het verstand van de dader. Zo zegt William Samek, een forensisch psycholoog en directeur van het Florida Sexual Abuse Treatment Program, dat een zedenmisdadiger opnieuw kan en zal toeslaan als hij dit wilt. “Castratie is niet bijzonder effectief en de hele praktijk is onmenselijk”, liet hij weten aan ABC news.
De penis van de zedenmisdadiger blijft na de castratie volledig intact, zo kan hij fysiek nog steeds mensen verkrachten. Dit, in combinatie met de donkere gedachten en machtsvertoon als motivatie, schrijft castratie af op dezelfde manier als leugendetectors: compleet nutteloos. Daarnaast kan je je testosterongehalte altijd verhogen aan de hand van pillen of injectie. Zo zal ook het libido van de verkrachter terug stijgen, wat de laatste kracht van castratie verpulvert.
Uit verschillende onderzoeken uit 2005, gepubliceerd in het Journal of the American Academy of Psychology and the Law, blijkt dat chemische castratie zorgt voor een lagere recidivegraad. Zo kent chirurgische castratie minder succes en blijft bij deze ingreep de recidivegraad hetzelfde. Wat problematisch is, is dat er geen einde komt aan de chemische castratie als je deze lagere recidivegraad wilt behouden. Het libido stijgt namelijk terug wanneer de zedenmisdadiger stopt met de pillen te nemen. Het is dus een tijdelijke oplossing voor een eeuwige problematiek.
Het is een tijdelijke oplossing voor een eeuwige problematiek
Ten slotte is chemische castratie onethisch. Castratie na een zedendelict zet ons honderd stappen terug in de tijd, waarbij de handen worden afgehakt van dronken bestuurders. Begrijp me niet verkeerd, natuurlijk moeten zedenmisdadigers bestraft worden. Maar ze moeten ook de kans krijgen om te ‘genezen’. In vele landen waar castratie gebeurt, krijgen de daders geen psychologische hulp. Volgens William Samek zijn de acties van zedenmisdadigers de gevolgen van een persoonlijkheidsstoornis. De forensisch psycholoog vertelt dat dankzij traditionele gesprekstherapie veel zedenmisdadigers hun impulsen onder controle houden. Als we de schuldigen op deze manier kunnen helpen, hoeven we geen onethische castraties te doen. Zo behoudt hij zijn ballen en wij onze menselijkheid.
LEES OOK. Er bestaat geen overreactie tegenover seksueel geweld
2022 © – The Crime Files – All rights reserved