Wat is het allerlaatste wat je op deze wereld wil proeven voor je sterft? Is het een olijf? Of toch je favoriete ijssmaak? Het lijkt een gekke vraag, maar voor gevangenen in de Amerikaanse dodencel, of death row, is het de realiteit.
Enkele dagen voor hun dood krijgen de ter dood veroordeelde gevangenen er de kans om zelf te kiezen met welke maaltijd ze een punt achter hun leven willen zetten. Het is een traditie die bij de Oude Grieken ontstond, en al eeuwenlang meegaat. Zij geloofden erin dat een galgenmaal acceptatie met zich meebracht, wat de beulen van toen moest beschermen tegen de wraak van boze geesten. Een traditie die in Amerika nog steeds erg belangrijk en relevant is, omdat er in de meerderheid van de staten nog steeds met de doodstraf gewerkt wordt. Wij zetten de meest bizarre verzoeken van gevangenen op een rijtje.
James Edward Smith werd in 1990 ter dood veroordeeld nadat hij tijdens een gewapende overval verzekeraar Larry Don Rohus doodschoot. Zijn moeder smeekte volgens Death Penalty USA om vergiffenis, omdat haar zoon volgens haar bezeten zou zijn door voodoisme en zwarte magie.
Als galgenmaal had Smith een ongewoon verzoek. Hij vroeg de gevangenismedewerkers namelijk om een hoopje modder. Hiermee wilde hij zijn lichaam zegenen, zodat hij probleemloos naar het hiernamaals kon vertrekken. Smith was namelijk bang dat zijn geest op aarde zou blijven vastzitten.
Smith’s verzoek werd echter niet ingewilligd. Op 25 juni 1990, de dag van zijn executie, kreeg hij in de plaats van modder een potje yoghurt voorgeschoteld. Voordat hij zijn fatale injectie kreeg waarschuwde hij de bewakers dat zijn geest voor driehonderd jaar in de gevangenis zou rondspoken.
Gerald Lee Mitchell was 17 jaar oud toen hij twee jongemannen neerschoot. Mitchell nam de twee mee naar een leegstaand huis, nadat hij marijuana had aangeboden. Eens aangekomen beroofde hij ze van hun geld en autosleutels, waarna hij ze allebei neerschoot. Een van de twee mannen overleefde het voorval niet.
Mitchell gaf later toe dat hij diezelfde dag nog een andere jongeman had vermoord toen hij deze probeerde te beroven van zijn ketting.
Ondanks zijn jonge leeftijd werd Mitchell ter dood veroordeeld. Als last meal koos hij voor een ‘gerecht’ dat perfect bij zijn jonge leeftijd aansloot. Het populaire Amerikaanse snoepje Jolly Ranchers, op voorhand op kleur gesorteerd.
De zaak van Jonathan Wayne Nobles kreeg wereldwijd heel wat aandacht. De man vermoordde in 1998 twee jonge vrouwen uit Austin, terwijl hij onder de invloed van verschillende drugs was zoals alcohol, speed, marihuana en cocaïne. Hij deelde op brutale wijze heel wat fatale messteken uit en verwondde ook een derde persoon, een vriend van de slachtoffers.
Nobles vond in de gevangenis de weg naar zijn geloof en bekeerde zich tot het katholicisme. Hij beweerde een veranderd man te zijn, en niet langer de persoon die zulke ‘verschrikkelijke daden’ zou plegen. Wel aanvaardde hij zijn straf, omdat hij zichzelf verantwoordelijk stelde voor zijn verleden. Voor zijn dood probeerde hij tevergeefs zijn organen te doneren, maar deze praktijk is niet toegestaan voor gevangenen van de dodencel in Texas.
Als laatste maaltijd vroeg Nobles na een hele dag vasten om de christelijke eucharistie: gezegend brood en wijn. Hij noemde dit zijn spirituele maaltijd, voordat hij ‘voor eeuwig naar huis vertrok’.
De bekende terrorist Timothy McVeigh werd ter dood veroordeeld nadat hij 1995 de Oklahoma City Bombing veroorzaakte, waarbij meer dan 168 dodelijke slachtoffers en 680 gewonden vielen. McVeigh blies een federaal overheidsgebouw op door een bom in een vrachtwagen te laten ontploffen. De aanslag was het dodelijkste incident ooit in Amerika, tot de aanvallen op het World Trade Center en Pentagon in 2001.
McVeigh heeft nooit zijn spijt betuigt over zijn acties. Als laatste maaltijd vroeg hij om twee potten muntijs met chocoladestukjes.
Ondanks McVeigh’s status als veteraan in de Golfoorlog, werd hij niet op een militaire begraafplaats begraven. Om dit te voorkomen keurde het Congres vier jaar eerder een speciale wet goed.
Één van de meest bekende verzoeken voor een last meal, is dat van Victor Feguer. Deze man werd ter dood veroordeeld doormiddel van ophanging nadat hij in 1960 Dr. Edward Bartles doodschoot. Feguer luurde de dokter binnen in zijn huis door te zeggen dat zijn ‘vrouw’ dringend medische hulp nodig had.
Feguer vroeg als zijn last meal om een olijf met pit. Deze pit werd na zijn dood teruggevonden in de zak van zijn kostuum. Naar verluidt hoopte Feguer dat er na zijn begrafenis een olijfboom uit zijn graf zou groeien.
Feguer was de laatste persoon ooit die in Iowa de doodstraf onderging, want in 1965 werd de terdoodveroordeling er officieel afgeschaft.
Philip Ray Workman kwam in de dodencel van Tenessee terecht nadat hij werd veroordeeld voor de moord op een politieagent tijdens een overval. Workman worstelde tijdens de feiten ook met een zware cocaïneverslaving. Hij ontkende de feiten echter tot zijn dood in 2007.
Ook Workman had een speciaal verzoek als zijn last meal. De man vroeg om een vegetarische pizza, die aan een dakloze moest gegeven worden. Het gevangenispersoneel weigerde zijn laatste wens, omdat zij als vaste regel niet doneren aan goede doelen.
Op de dag van zijn executie werd zijn laatste wens volgens CNN toch nog ingewilligd. Een hoop vrijwilligers kwamen in Nashville samen om alsnog samen pizza’s uit te delen aan de daklozen en hier zelf voor te betalen.
Op 30 november 1989 werd de 40-jarige Helen Bass naakt met zware verwondingen, waaronder messteken, teruggevonden in haar huis. Haar buurman, Odell Barnes werd gearresteerd nadat zijn sperma werd aangetroffen op de plaats delict en twee bloedvlekjes van Helen Bass op zijn kledij werden teruggevonden. Ook werd hij door een getuige eerder die dag in de tuin van het slachtoffer gespot.
Barnes bleef tot zijn fatale injectie volhouden dat hij Bass niets had aangedaan. Integendeel zelfs, hij beweerde dat hij een relatie had met de vrouw. De zaak van Barnes kreeg heel wat internationale aandacht van mensenrechtenorganisaties, en leidde zelfs diplomatieke protesten van de Franse regering.
Op 1 maart 2000 werd Barnes in Texas geexecuteerd. Als galgenmaal vroeg hij om “gerechtigheid, gelijkheid en wereldvrede”. Zijn verzoek kon uiteraard niet ingewilligd worden.
In 1984 probeerde David Leon Woods samen met twee vrienden een televisietoestel uit het huis van de 77-jarige Juan Placencia te stelen. Wanneer de man de deur opende, deelde Woods enkele fatale messteken uit. De drie vrienden namen de TV mee en lieten de man voor dood achter.
Woods belde de dag nadien zelf naar de politie en vertelde hun dat hij het lichaam toevallig had gevonden. Het was Woods’ moeder die niet veel later naar de politie stapte en liet weten dat haar zoon de moordenaar was. Niet veel later bekende hij zijn schuld op het politiebureau.
Woods koos 22 jaar later om zijn last meal te delen met zijn familie. Zijn verzoek was om samen een verjaardagstaart te eten. Hij liet verder ook weten dat hij spijt had van zijn daden, en verontschuldigde zich tegenover de familie van het slachtoffer.
Velma Barfield was één van de bekendste Amerikaanse seriemoordenaars van de jaren zeventig. In 1977 werd ze gearresteerd voor het vergiftigen van haar vriend. Later bekende ze nog vier andere moorden, waaronder de moord op haar moeder, een ouder koppel waar ze voor zorgde en een familielid van haar vriend.
Haar motief bleek altijd hetzelfde. Velma stal, leende en troggelde geld af, waarna ze haar slachtoffers vermoorde om geen sporen na te laten. Het gestolen geld spendeerde ze aan haar geheime drugsverslaving.
Tijdens haar tijd in de ‘dodencel’, kreeg ze – nuchter – spijt van haar daden. Ze vertelde dat de pillen haar gezond verstand vertroebelden en haar moreel kompas verstoorden. Vanwege haar leeftijd kreeg ze er de bijnaam ‘Death Row Granny’.
Als last meal vroeg Barfield om cheese puffs en Coca-Cola. Ze was de eerste vrouw ooit die met een fatale injectie gestraft werd.
Thomas J Grasso werd in 1995 geexecuteerd met een fatale injectie, nadat hij vijf jaar eerder twee personen vermoordde. In december van 1990 wurgde hij de 89-jarige Hilda Johnson, met behulp van een snoer kerstlichtjes. Zes maanden later vermoordde hij de 81-jarige Leslie Holtz, waarna hij er vandoor ging met zijn cheque van de sociale zekerheid.
Grasso wilde van zijn last meal een feestmaaltijd maken. Zo vroeg hij om 24 mosselen, 24 kokkels, zes spareribs, een double cheese burger van Burger King, twee aardbeienmilkshakes en een blik spaghetti-O’s op kamertemperatuur. Grasso kreeg zijn complete menu voorgeschoteld, maar merkte op dat hij echte spaghetti had gekregen in plaats van de geblikte versie waar hij om had gevraagd.
Grasso was hier absoluut niet tevreden mee. Hij gebruikte zelfs zijn laatste woorden om zijn ongenoegen te uiten. Zo klonk zijn allerlaatste statement: “Ik kreeg geen Spaghetti-O’s, ik kreeg spaghetti. Ik wil dat de pers dit weet.”
2022 © – The Crime Files – All rights reserved