Categorieën
Psychologie

Waarom sommige vrouwen zich aangetrokken voelen tot criminelen: “Het werkt als een verslaving”

interview

Waarom sommige vrouwen zich aangetrokken voelen tot criminelen: “Het werkt als een verslaving”

Van Marc Dutroux tot Kim De Gelder: voor sommige vrouwen zijn dit soort criminelen onweerstaanbaar. Maar hoe komt het dat zij deze monsters zo aantrekkelijk vinden? Relatietherapeute Carolien Roodvoets werkte jarenlang in een tbs-kliniek (forensisch psychiatrisch centrum, red.) en schreef verschillende boeken rond dit thema.

Ze neemt ons mee in het hoofd van deze vrouwen en legt uit waarom zij er zelf niet aan kunnen doen. “De crimineel bewerkt zo’n vrouw op een langzame en slimme manier, zodat ze er zelf niets van opmerkt. Er speelt veel verwarring bij die vrouwen, aangezien ze weten dat wat ze doen fout is”, zegt Roodvoets.

“Het is interessant voor die aanbidders om met criminelen om te gaan”, legt Roodvoets uit. “Als je als meisje niemand bent, dan ben je in een keer een interessant persoon omdat je dan contacten hebt met een beroemde misdadiger. Dit kan heel hard je eigenwaarde verhogen.”

Maar ook nieuwsgierigheid kan het begin zijn van een aantrekking tot een crimineel. Ze zeggen niet voor niets: curiosity killed the cat. “Vaak hebben criminelen een ander leven dan dat jij, als ‘normaal’ persoon, gewend bent. We zijn allemaal wel een beetje gefascineerd door crime, en zo kun je heel dicht bij die wereld zitten zonder dat je gevaar loopt”, zegt Roodvoets. “Althans, dat denk je. Je kan enorm snel gemanipuleerd worden door zo’n boef. Dit zijn vaak hele slimme mensen die je kunnen laten doen wat zij willen.”

Daarbij zit het in de natuurlijke aard van een vrouw om mensen te willen helpen, of ze nu crimineel zijn of niet. “Sommige vrouwen voelen zich aangetrokken door criminelen omdat ze denken: ‘Zo slecht kan hij toch niet zijn. Ik ga hem beter maken en hem redden. Door mijn liefde zal hij genezen’”, aldus Roodvoets. “Dat is een natuurlijke reactie, maar ook heel naïef.”

Er bestaat nog een psychologisch fenomeen, wanneer je kiest voor een criminele partner omdat je je naast een misdadiger al snel een goed persoon voelt. “Die criminelen doen allerlei dingen die God verboden heeft. Misschien doe jij ook wel eens dingen die niet helemaal door de beugel kunnen, maar naast zo’n crimineel lijk jij een veel beter mens”, vertelt de relatietherapeute. “Uiteindelijk kiezen sommige vrouwen gewoon voor een criminele partner omdat ze op zoek zijn naar spanning.”

LEES OOK. Waarom luisteren vrouwen naar true crime?  

Zo slecht kan hij toch niet zijn. Ik ga hem beter maken en hem redden.

Vrouwen met daddy issues

Ook mannen kunnen op criminelen vallen. Marc Dutroux kende namelijk een mannelijke homoseksuele aanbidder uit Antwerpen die hem wekelijks bezocht en hem cadeaus bracht Toch zien we vaker dat vrouwen mannelijke criminelen opzoeken. Dit heeft volgens Roodvoets een logische verklaring: het zit namelijk in de aard van een vrouw om naar het ‘stoere’ profiel van een dader te zoeken.

“Ik denk dat het profiel van de criminelen voor vele vrouwen aantrekkelijk is. Die hebben een ruig leven. Ze kunnen in de ogen van vrouwen voor bescherming zorgen, iets waar vrouwen van nature naar op zoek zijn”, zegt Roodvoets. “Andersom heb je ook wel mannen die vrouwelijke criminelen aanbidden, maar dat zijn vaak zelf criminelen. Of uitzonderlijk is de man een grote goedzak die financieel uitgebuit wordt door een criminele vrouw.”

Natuurlijk, en gelukkig maar, vallen lang niet alle vrouwen op misdadigers. Vaak hebben zij een specifiek profiel: niet per se een crimineel verleden, wel een belast verleden. “Je ziet dat zulke vrouwen een slechte relatie hebben met hun vader. Sommige vrouwen zijn hierdoor naïef gebleven en zijn dus niet opgewassen tegen de gevaren. Ze zijn goedgelovig waardoor je ze van alles kunt wijsmaken”, legt Roodvoets uit. “Het zijn vaak ervaringen die je kunt nemen uit een verleden dat toont dat die vrouwen kwetsbaar zijn. Je hebt ook vrouwen met grote carrières, denk aan advocaten, die vallen voor criminelen. Zij zijn dan in de liefde gewoon heel kwetsbaar.”

LEES OOK. Journalist Loes Leeman, de maker van het tv-programma Vermist, ging jarenlang een relatie aan met een seriemoordenaar.

Persoonlijkheidsproblematiek

Hoewel er nooit onderzoek naar is gedaan, gelooft Roodvoets dat er naast een slechte relatie met hun vader ook een persoonlijkheidsproblematiek kan meespelen. Dat kan gaan over narcisme maar ook borderline. “Je ziet hoe die vrouwen hun grenzen verleggen voor die crimineel”, zucht de relatietherapeute. “Een voorbeeld daarvan is de situatie van een misdadiger die een kind mishandelt. Je ziet soms hoe die vrouwen daarin meegaan.”

Roodvoets voegt daaraan toe dat niet alle vrouwen die op criminelen vallen een persoonlijkheidsprobleem hebben. “Maar ik heb een vermoeden dat het bij velen wel het geval is. Er speelt wel iets bij die vrouwen. Soms weten ze het zelf niet, soms wel.”

Als je als vrouw op zoek bent naar wat meer spanning in een relatie door een crimineel op te zoeken, zorg dan dat je standvastig genoeg bent

“Psychopaten zijn net honden, ze ruiken jouw angst”

Hoe groter je kwetsbaarheid, hoe sneller criminelen je kunnen manipuleren. Daarom kan iedereen min of meer op een crimineel vallen. “Die psychopaten voelen feilloos aan waar jouw zwakke plek ligt. Dat zijn net honden, die voelen jouw angst”, vertelt Roodvoets. “Maar ze voelen ook jouw kwetsbaarheid. Ze kunnen jou zo bewerken en manipuleren, dat je daar toch door geraakt wordt. Dan is er een volwassen stem bij zo’n vrouw die zegt ‘wegwezen hier’, maar er is een onderstroom die toch niet helemaal loskomt uit die manipulatie.”

LEES OOK. Wat is een psychopaat?

In de Nederlandstalige film Instinct, valt een vrouwelijke psycholoog voor een crimineel. Een aanrader, volgens Roodvoets.

Het is dus belangrijk om je ogen en oren open te houden wanneer je een relatie aangaat met een crimineel. Omdat ze je zo subtiel manipuleren, is dit makkelijker gezegd dan gedaan. “Je moet sterk in je schoenen staan als vrouw en ervoor zorgen dat je op de hoogte bent van de meest gekende manipulatietechnieken van criminelen. Op deze manier kun je die technieken spotten en snel doorhebben wanneer je er ingeluisd wordt”, zegt Roodvoets. “Als je als vrouw op zoek bent naar wat meer spanning in een relatie door zo’n schurk op te zoeken, zorg dan dat je standvastig genoeg bent.”

Wie is Carolien Roodvoets?

Carolien Roodvoets heeft tien jaar in een tbs-kliniek gewerkt, eerst als sociotherapeut en later als gezins- en relatietherapeut. Ze kent de tbs-wereld dan ook van binnenuit en heeft haar persoonlijke ervaringen in verschillende boeken.

In het boek Monsterverbond, een van haar boeken, praat ze over de aantrekkingskracht van foute mannen. Tijdens haar periode In de tbs-kliniek zag ze verschillende vrouwen vallen op mannen die in de kliniek opgenomen waren. “Al die vrouwen waren vrij verschillend soms ging het over een vrouw die zelf opgenomen was maar soms viel ook een zorgverlener voor de charmes van die mannen”, vertelt Carolien. “Toch hebben ze uiteindelijk allemaal een ding gemeen, namelijk een aantrekkingskracht tot een persoon waarover je ouders zouden zeggen dat je er beter ver van wegblijft.”

Follow, like, share, repeat

Volg ons op sociale media

2022 © – The Crime Files – All rights reserved

Categorieën
Waargebeurd

Loes Leeman had een relatie met een seriemoordenaar: “Vrouwen vielen als bosjes voor hem”

interview

Loes Leeman had een relatie met een seriemoordenaar: “Vrouwen vielen als bosjes voor hem”

Journalist Loes Leeman viel als 14-jarig meisje als een blok voor Utrechtse seriemoordenaar Hans van Zon. Hoewel ze toen geen idee had van zijn daden, raakte Loes steeds meer geïntrigeerd door Hans na zijn arrestatie. De journalist beslist om contact op te nemen met Hans, die op dat moment achter slot en grendel zit.

Na zijn vervroegde vrijlating ontmoet Loes hem voor het eerst in het echt sinds jaren. In ruil voor zijn verhaal ging Loes een seksuele relatie aan met de seriemoordenaar. De ingewikkelde relatie tussen Loes en Hans begon in de jaren 60: toen Loes nog een onschuldig 14-jarig meisje was en Hans als 24-jarige al aan het moorden was. “Als jong meisje was ik verliefd op hem. Hij was een echte boy next door. Hij was veel ouder dan ik en hij had een bepaalde aantrekkingskracht op iedereen, vooral vrouwen. Ik vond hem fantastisch, maar hij had totaal geen interesse in mij. Ik was te jong voor hem. Hij had toen een vriendin die 27 jaar ouder was. Hij was oprecht een onbeantwoorde liefde”, zegt Loes.

Hans van Zon & Loes Leeman © Loes Leeman

“Ik vond hem bijzonder charmant. Gek, want in die tijd was hij al aan het moorden. Maar dat wist ik natuurlijk niet. Ik heb me achteraf veel afgevraagd of ik het had kunnen weten”, knikt de journalist. “Toen ik las dat hij was opgepakt, dacht ik meteen: ik ben de dans ontsprongen. Waarom had hij mij niet vermoord? Hij had uiteindelijk een andere minnares vermoord. Het was een enorme schok. Ik las gruwelijke verhalen in de krant. Ik wit het meteen: de liefde was over en de fascinatie was geboren. Daarom ben ik ook in de journalistiek gestapt en heb ik uiteindelijk het programma Vermist bedacht.”

LEES OOK. Waarom vallen sommige vrouwen op criminelen?

De liefde was over en de fascinatie was geboren

De brieven

Hans van Zon tijdens “het proces van de eeuw” © Loes Leeman

Loes bleef nog even op haar honger zitten. De moordenaar kreeg namelijk twintig jaar cel. “Ik verloor hem uit het oog. Op een gegeven moment ben ik journalistiek gaan studeren. Voor mijn eindwerk wou ik hem per se interviewen. Het was natuurlijk een prachtig verhaal, omdat ik hem kende in de periode dat hij moordde. Ik stuurde een paar brieven waar hij niet op reageerde. Ik moest hem op een bepaalde manier prikkelen, dus op een gegeven moment vertelde ik dat ik als kind verliefd op hem was. Ik was enorm nerveus.”

“Toen kreeg ik een brief terug van zijn vrouw Riet. Hij was in de gevangenis getrouwd met haar getrouwd. Zij zei dat Hans geïnteresseerd was in mij. Ik gaf mijn telefoonnummer door en hij belde. Plots hoorde ik die zware stem: ‘dit is Hans van Zon’. Ik kan me nog helemaal voorstellen hoe zijn stem klonk”, knikt Loes. “Dan hebben we twee jaar gecorrespondeerd en werden de gesprekken steeds erotischer. Hij kon in zijn cel jenever stoken, dus hij was altijd straalbezopen. ’s Nachts belde hij me op de gekste tijden. Ik had altijd opnameapparatuur aan staan en pen en papier bij de hand om alles op te schrijven. Maar vanaf de eerste momenten was hij al aan het chanteren. Hij zei: ‘als jij dat wil weten voor je eindexamen, staat er wel wat tegenover. Ik wil foto’s van je zien.’ Zo begon het.”

De eerste ontmoeting

Loes Leeman: “Alles was natuurlijk schriftelijk en telefonisch, dus het was veilig voor mij.  Tot hij op een gegeven moment zei dat hij me wilde ontmoeten. Dat veranderde natuurlijk alles. Ik was bereid om hem te ontmoeten voor m’n verhaal, maar de gedachte maakte me toch wat bang. Mijn liefde was over, maar ik wilde per se dat interview met hem. Toen kwam dus die ontmoeting in Groningen, en ik zag een oude man aanlopen met een stok, een brilletje, grijs haar, een morsige jas en een beetje dik. Helemaal anders dan ik me voorstelde. Ik was natuurlijk 25 jaar ouder geworden, dus hij ook.”

Toen hij haar uiteindelijk sprak, wist Loes zeker dat dit de Hans van Zon was waar ze jaren geleden verliefd op was. De Hans van Zon die vier vrouwen had vermoord. Zijn zware en intimiderende stem is wat Loes het meeste zal bijblijven. “’Dag Loes, ik ben het, Hans, zei hij. We gingen toen een stukje rijden met mijn auto. Hij zat naast me en werd steeds stiller. Zijn staalblauwe ogen keken los door me heen, dus ik werd een beetje nerveus. We lulden wat verder en op een gegeven moment zei hij ‘we gaan hier een weggetje in en dan zal ik je ergens naartoe brengen”, vertelt Loes met een zucht. De herinnering heeft duidelijk nog steeds een effect op de journalist. “Hij moordde altijd met een loden staaf, dus ik begon te kijken of hij die bij zich had. Maar toen dacht ik hij gaat vast niet mijn hersenen inslaan als ik rij. Ik was bang. Enorm bang. Het werd steeds eenzamer op de weg, met allemaal weilanden rond ons. Op een gegeven moment zei hij, alsof hij mijn gedachten kon lezen, ‘je bent bang hé, dat ik je ga vermoorden’. Waarop ik toegaf dat ik het een beetje eng vond. Die angst had ik wel tijdens die eerste ontmoeting. Ik heb het later nog een paar keer gehad.”

Hij moordde altijd met een loden staaf, dus ik begon te kijken of hij die bij zich had

Grimmige details

Loes ging vaak met Hans op café om te praten. Ze probeerde alles om hem uit te horen, maar hij gaf weinig bloot.  “Op een gegeven moment kwam het allemaal los. Maar het was altijd ‘voor wat, hoort wat’. Ik moest altijd iets doen, iets uittrekken of jarretels dragen”, aldus Loes. “Toen vertelde hij ook over zijn eerste moord, zijn toenmalige vriendin – Coby van der Voort. Wanneer ik vroeg waarom, zei hij: ‘Ik wilde weten hoe het was om te moorden, hoe het zou voelen. Ik wilde mijn grenzen verleggen.’”

‘Een dode vrouw neuken?’, vroeg ik. Hij zei: ‘Ik wilde weer leven in haar pompen.’

Hans in zijn cel © Loes Leeman

Loes Leeman: “Het was een gruwelijke moord. Hij heeft haar eerst gedrogeerd en dan neergestoken. Omdat ze maar bleef gorgelen, heeft hij haar met talloze messteken vermoord. Toen ze dood was heeft hij nog de liefde met haar bedreven. ‘Een dode vrouw neuken?’, vroeg ik. Hij zei: ‘Ik wilde weer leven in haar pompen. Het was een kick, ik voelde dat ik een geboren moordenaar was. Ik wilde meer moorden.’”

De fascinatie voor de charmante seriemoordenaar groeide met elk verhaal dat hij vertelde. “Het was gewoon een bijzonder mens. Hij had iedereen meteen door en manipuleerde alles om zich heen. Vrouwen vielen als bosjes voor hem, dus ik vond hem een heel boeiende man. Ik kon echt goed met hem lachen. Het was een boef en hij kon goed treiteren. Ik zat op een gegeven moment met hem in mijn stamcafé. Toen ik ging afrekenen hoorde ik achter me plots gekletter. Ik keek en zag dat hij zijn lul uit zijn broek gehaald had onder de tafel. Hij zat gewoon te pissen. Ik rende naar hem toe en ritste zijn broek dicht. Toen zei hij: ‘ik wilde wel eens weten hoe je dit zou oplossen.’”

LEES OOK. Tien manipulatietechnieken die je moet kennen

Hij had zijn lul uit z’n broek gehaald onder de tafel en zat gewoon te pissen in een vol café

“Toen hij uiteindelijk stierf door overmatig alcoholgebruik op 56-jarige leeftijd in 1998, twee jaar nadat hij zijn hele verhaal had verteld, was iedereen blij dat hij dood was. Inclusief mezelf en de nabestaanden van de slachtoffers. Ik beloofde hem dat ik ging dansen op zijn graf en jarretels zou dragen op zijn begrafenis. Dat heb ik dan ook gedaan.”

Alles voor het verhaal

“Ik ben vaak grenzen over gegaan voor een verhaal, hier dus ook. Als je dit vak in wilt, moet je er wat voor doen. Ik zou het zo nog eens doen voor een ander verhaal, al krijg ik hier veel kritiek voor”, legt Loes uit. “Commentaren zoals ‘dat kan niet, een seksuele relatie met een seriemoordenaarkreeg ik dagelijks te horen. Maar ik zou niet weten waarom niet. Ik was niet tegen seks in die tijd. Ik had wel vaker seksuele relaties met mensen die ik niet aantrekkelijk vond.”

Loes heeft dan ook nergens spijt van. “Het gaat precies zover als je wilt gaan. Ik had meer voor het verhaal over dan anderen. Dat heb ik nog steeds. Ethisch is het zeker niet, maar dat heeft me toen niet tegengehouden. Dat zou het vandaag ook niet. Ik heb mijn verhaal gekregen, en het heeft gekost wat het heeft gekost.”

“Nu heb je Me Too. Iedereen vindt seks een schande, maar ik vind seks leuk”, zegt ze. “Ik heb me aan de deal gehouden die we hadden. Deze was zeer erotisch en niet altijd ethisch, maar ik vond het prima.”

LEES OOK. De moorden van Hans Van Zon

Follow, like, share, repeat

Volg ons op sociale media

2022 © – The Crime Files – All rights reserved

Categorieën
Opinie

Of hij nu ballen heeft of niet, een verkrachter zal altijd verkrachten

OPINIE

Of hij nu ballen heeft of niet, een verkrachter zal altijd verkrachten

Van de Verenigde Staten tot Oekraïne: in meer dan zes landen wereldwijd worden zedenmisdadigers bestraft door middel van castratie. Soms chemisch, waarbij de daders pillen slikken om het testosteron te verlagen. Soms chirurgisch, waarbij de teelballen van de dader worden verwijderd en zo het testosterongehalte verlaagt. Volgens velen is het dé oplossing voor zedendelinquenten. Volgens mij? Nutteloos en onethisch.

Wayne Dumond © Murderpedia

Het was Wayne Dumond die in 1984 het debat opende rond castratie na zedendelicten. De man werd veroordeeld voor het verkrachten van een tienermeisje in Arkansas. In afwachting van zijn proces vertelde Dumond dat hij met geweld werd gecastreerd door mannen in zwarte skimaskers. Autoriteiten beweerden dat de zedenmisdadiger zelf zijn testikels afsneed om sympathie van de jury te winnen tijdens zijn proces. Dumond kreeg levenslang en zijn teelballen stonden als trofee op het bureau van een sheriff uit Arkansas.

Sindsdien is het debat rond castratie alleen maar verbreed met nu ook een chemische variant. Hierdoor hebben verschillende landen het ondertussen gelegaliseerd. Veel mensen zien het als rechtvaardig. Maar volgens mij is het niet alleen uitsluitend een wraakactie, het is niet het wondermiddel tegen verkrachting.

Lager libido, dezelfde (smerige) gedachten

Bij zowel een chemische als een chirurgische castratie verlaag je de hoeveelheid testosteron, het hormoon dat zorgt voor een hoog libido. Door deze verlaging heeft de zedenmisdadiger dus minder zin in seks, of seksuele handelingen.

De realiteit van vele zedenincidenten is echter dat de motivatie niet seksueel is, maar eerder een geval van machtsvertoon. De castratie mag dan wel de zin verlagen, maar de smerige gedachten zullen nog steeds ronddwalen in het verstand van de dader. Zo zegt William Samek, een forensisch psycholoog en directeur van het Florida Sexual Abuse Treatment Program, dat een zedenmisdadiger opnieuw kan en zal toeslaan als hij dit wilt. “Castratie is niet bijzonder effectief en de hele praktijk is onmenselijk”, liet hij weten aan ABC news.

De penis van de zedenmisdadiger blijft na de castratie volledig intact, zo kan hij fysiek nog steeds mensen verkrachten. Dit, in combinatie met de donkere gedachten en machtsvertoon als motivatie, schrijft castratie af op dezelfde manier als leugendetectors: compleet nutteloos. Daarnaast kan je je testosterongehalte altijd verhogen aan de hand van pillen of injectie. Zo zal ook het libido van de verkrachter terug stijgen, wat de laatste kracht van castratie verpulvert.

Nutteloos en onethisch

Uit verschillende onderzoeken uit 2005, gepubliceerd in het Journal of the American Academy of Psychology and the Law, blijkt dat chemische castratie zorgt voor een lagere recidivegraad. Zo kent chirurgische castratie minder succes en blijft bij deze ingreep de recidivegraad hetzelfde. Wat problematisch is, is dat er geen einde komt aan de chemische castratie als je deze lagere recidivegraad wilt behouden. Het libido stijgt namelijk terug wanneer de zedenmisdadiger stopt met de pillen te nemen. Het is dus een tijdelijke oplossing voor een eeuwige problematiek.

Het is een tijdelijke oplossing voor een eeuwige problematiek

Ten slotte is chemische castratie onethisch. Castratie na een zedendelict zet ons honderd stappen terug in de tijd, waarbij de handen worden afgehakt van dronken bestuurders. Begrijp me niet verkeerd, natuurlijk moeten zedenmisdadigers bestraft worden. Maar ze moeten ook de kans krijgen om te ‘genezen’. In vele landen waar castratie gebeurt, krijgen de daders geen psychologische hulp. Volgens William Samek zijn de acties van zedenmisdadigers de gevolgen van een persoonlijkheidsstoornis. De forensisch psycholoog vertelt dat dankzij traditionele gesprekstherapie veel zedenmisdadigers hun impulsen onder controle houden. Als we de schuldigen op deze manier kunnen helpen, hoeven we geen onethische castraties te doen. Zo behoudt hij zijn ballen en wij onze menselijkheid.

LEES OOK. Er bestaat geen overreactie tegenover seksueel geweld

Follow, like, share, repeat

Volg ons op sociale media

2022 © – The Crime Files – All rights reserved